Als je weet dat je moet stoppen omdat je concentratie minder wordt en je denkt: "Kom, de laatste balk nog even snel tegen de muur"..... Gisteren bracht de postbode een verrassing van het thuisfront. Ingrediënten voor linzensoep, drop en een beer :). Over 1000 km word ik nog goed verzorgd door Pien. Drop smaakt beter als je 1000 km ver weg bent, merk ik. Dit weekend linzensoep maken; dan moet de smaak over deze afstand haast wel overtroffen worden. 's Ochtends had ik weer Franse les, en dan in de middag na de hond uitlaten nog maar even een paar uur klussen. En dan doe je iets waarvan je weet: 'dit is niet goed' en toch ga je dan door. Vreemd zo een bewustwording.
De beloning is dan meestal veel pijn. Je vinger tussen balk en muur en de balk dan nog een keer aanslaan met je vinger ertussen heeft dus niets met zelfkastijding te maken. Het is niets religieus maar een boodschap dat je moe begint te worden en moet stoppen. In slaap komen duurde zelfs even vanwege de gevoelige vinger. Niet één onvertogen woord gezegd, maar gewoon gedragen. Zoals ik zei: niets religieus. De volgende dag begonnen met werk - wat toch lastig was met een gevoelige vinger - krijg ik een bericht: "Bakkie buur?" Ron en Dé zijn gisteren aan het eind van de middag aangekomen in hun nieuwe huis. De de boel opruimen, nog even wachten op de levering van mijn stoel en samen met Balou daarheen. 13 Minuten rijden en een gezellige middag samen. Prachtig weer! Balou blij en een rondgang gemaakt door hun bos. Huis van binnen bewonderd en een bakkie. Ze blijven hier om op te ruimen en tot Ron weer werk heeft, dat is de planning. Na verloop van tijd weer naar huis, de eetkamer even goed opgeruimd omdat ik daar begonnen ben met regelwerk plaatsen, en daarna nog mijn stoel in elkaar gezet. Zit een stuk comfortabeler en staat ook nog eens gezellig. Morgen weer een nieuwe dag met een nieuwe planning, die waarschijnlijk ook niet gehaald gaat worden. Maar wellicht hoort dat bij het leven in Frankrijk :)
Reactie plaatsen
Reacties